Το πότισμα μιας Vanda είναι μέγας πονοκέφαλος για όσους έχουν επιλέξει να την κάνουν μέρος της συλλογής τους. Αυτή η τόσο εντυπωσιακή ορχιδέα, που θεωρητικά είναι πιο εύκολη στη φροντίδα της από μια Phalaenopsis, έχει τεράστια θέματα με το πότισμα. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς για αυτές τις ορχιδέες είναι οι ιδιαίτερες ανάγκες τους σε νερό και υγρασία. Η πλειοψηφία των καλλιεργητών προτείνει καθημερινό πότισμα. Φοβερός μπελάς, αν λάβει κανείς υπόψη του το μέγεθος της και φυσικά το κόστος του νερού.
Απέκτησα την πρώτη μου Vanda πέρσι, γύρω στα τέλη της άνοιξης και ξεκίνησα να την ποτίζω καθημερινά by the book, βουτώντας τις ρίζες της σε μια μεγάλη λεκάνη με νερό για μισή ώρα περίπου. Το φυτό όμως μαραίνονταν σταδιακά. Οι ρίζες έγιναν ξυλώδεις, τα φύλλα της κιτρίνισαν και έπεσαν το ένα μετά το άλλο. Υπέθεσα ότι το φυτό είχε προσβληθεί από fusarium, ένας πολύ κοινός μύκητας και η no 1 αιτία θανάτου της Vanda. Στο τέλος και παρά τις επίμονες προσπάθειές μου, το φυτό ξεράθηκε εντελώς και επειδή η Vanda κοστίζει αρκετά χρήματα, είπα τέρμα η ενασχόλησή μου μαζί τους. Δεν το έχω.
'Ελα όμως που μου χάρισαν μια νέα το φθινόπωρο. Ξεκίνησα πάλι τα ποτίσματα, με καθημερινό ντους αυτή τη φορά, γιατί το φυτό ήταν τεράστιο και δεν μπορούσα να το βολέψω πουθενά. Όμως τα πράγματα και πάλι δεν πήγαιναν καλά. Οι ρίζες άρχισαν να γίνονται ξηλώσεις και να ξεραίνονται. Τότε σκέφτηκα να αποτανθώ στους ειδικούς της Ελληνικής Εταιρίας των Φίλων της Ορχιδέας. Εκεί κάποιο από τα μέλη έκανε ένα σχόλιο που με προβλημάτισε. "Αποβάλει τις ρίζες της γιατί δέχεται είτε πολύ είτε λίγο νερό".
Αυτή η παρατήρηση ήταν σημαντική για εμένα καθώς τη συνέδεσα με τις οδηγίες που δίνει ο προμηθευτής τους. Μούλιασμα για μισή ώρα μια φορά την εβδομάδα το χειμώνα και δύο φορές το καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πάρει ποτέ σοβαρά αυτή την πληροφορία έχοντας στο μυαλό μου τις διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη, βασικό τόπο εισαγωγής των φυτών αυτών.
Ψάχνοντας περισσότερο πάνω στο θέμα διαπίστωσα ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που προτείνουν πολύωρο/ολονύχτιο πότισμα/μούλισμα μια φορά την εβδομάδα. Μέσα από αυτή την πρακτική η ορχιδέα, ανάλογα με το μέγεθός της, έχει όλο το χρόνο να απορροφήσει μεγάλη ποσότητα νερού ικανή να τη θρέψει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Έτσι είπα θα αλλάξω ρουτίνα. Το νυχτερινό jacouzi - με τις ρίζες κατά τα δύο τρίτα περίπου μέσα στο νερό - γίνεται πλέον κάθε πέντε μέρες χωρίς ενδιάμεσα ψεκάσματα το χειμώνα. Τώρα το καλοκαίρι που είναι έξω ακολουθώ την ίδια ρουτίνα απλά όταν ποτίζω τα λουλούδια της αυλής τις καταβρέχω λίγο. Εσείς μπορείτε φυσικά να ψεκάζετε ενδιάμεσα στα ποτίσματα ανάλογα με τη θερμοκρασία και το μικρόκλιμα του χώρου σας. Όταν ο υδράργυρος πιάσει κόκκινο είμαι σίγουρη ότι το μπάνιο θα γίνεται κάθε τρίτη μέρα με ενδιάμεσους ψεκασμούς.
Το αποτέλεσμα αυτού το εβδομαδιαίου σε βάθος ποτίσματος τους τελευταίους έξη μήνες είχε εξαιρετικά αποτελέσματα. Η Vanda σταμάτησε να χάνει ρίζες, σταθεροποιήθηκε και τώρα την άνοιξη έχει πετάξει πλήθος από νέες. Άνθη δεν έχω δει ακόμη γιατί το χειμώνα δεν την είδε πολύ ο ήλιος αλλά τώρα που είναι έξω είμαι σίγουρη ότι η ανθοφορία θα με βρει το αργότερο στις αρχές του φθινοπώρου. Δεν λέω ότι ο δικός μου τρόπος είναι ο σωστός, απλά λειτούργησε, έχει πολύ λιγότερο κόπο και τεράστια οικονομία στο νερό αν θέλουμε να είμαστε οικολόγοι. Αν επιλέξετε να δοκιμάσετε θα πρέπει σταδιακά να αυξάνετε τις ημέρες ανάμεσα στα ποτίσματα.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή